Efekt cieplarniany

nie wiem co z sobą począć
przecież za moim przyzwoleniem
ludzie wciąż skaczą sobie do gardła
budują hermetyczne imperia serc
głuche na lament zwierząt roślin
kamieni sterczących z tkanki ziemi
jak bielma nieczułe i bezużyteczne

tak chciałoby się wznosić nowe piramidy
lecz fale już kroczą nieuniknionego oceanu
nie wiadomo czy zdąży się zbudować
nową arkę kto ma zdążyć po co ma się starać
gdy i tak runiemy gdzieś w swoim czasie
w otchłań zwaną nicością przypadkiem
szczeliną w przestrzeni

gdyby dawno zapomniana miłość wypowiedziała słowo
to efekt cieplarniany znalazłby swoją przyczynę
co uśmierzyłoby lęk przed nieznanym
perspektywa wyparowania stąd do
tamtąd okazałaby się kusząca
być może zbawienna