geometria 

i tamten dzień nad wodami, gdy w twoje włosy niewidzialne palce wplątywały pasma światła.
gdzieś na powiece gubiła się gęstość, rzężenie samochodu na szutrowej drodze i ciemna rzęsa

na powierzchni oka. będzie się tlił w tle błysk języka, ciążyła daremnie wyciągnięta ręka rzeki
do tamtego ciepła? drążyliśmy upał, ach, do upojenia, że aż ślepy ślepą kulą promieni zabiłem

czas. tafla jeziora była mi okręgiem, zegarem dalego.