list do Pana Cogito – podróżnika

drogi Panie Cogito
modlitwa podróżnika rozpaliła moją pamięć

wciąż jestem pod urokiem Italii
szczególnie Liguria
spadająca w szmaragdowe morze
skalną kaskadą i agawy
wyższe niż moje o nich wyobrażenie
niosą drogą po krawędzi
po granicy kształtów i kolorów
na targ kwiatowy w San Remo
i do małej kawiarenki
gdzie kawa mieści się w naparstku smaku

pamiętam
jak w dzień słoneczny
dwa błękity wzięły się za ręce
i biegły ze mną na grób Grace Kelly
i wydawało się
że po ścianie odwróconego stożka Monaco
schodzę w głąb ziemi
z otwartą buzią dziecka
trzy schodki w dół
dwa do góry
tańcząc dziękczynienie