Mme Intuita wzrusza się na widok listka

Madame Intuita

Znajduje na schodach listek

Jeszcze trochę zielony

Już nabierający kolorów

Późnego van Gogha

 

I wzrusza się na widok

Jego subtelnej struktury

Pragnie odnaleźć w sobie to

Co byłoby jej naturze

I naturze wspólne

 

Myśli o niewinności…

Ale nie. Nigdy nie była niewinna.

 

Może więc jestem dobra i łagodna?

To całkowicie odpada.

 

Postanawia spróbować

Życia w harmonii z listkiem

 

Dzięki temu pozna harmonię

Życia w większym wymiarze

 

Zabiera go do łóżka

I zaczyna spać z listkiem

 

Aż do dnia

Gdy nie może już

Dostać się do własnej sypialni

Gdyż jest ona całkowicie

Wypełniona liśćmi

 

Mme Intuita patrzy z rozpaczą

Na skutki swoich poczynań

 

Już wie

Zdeprawowała martwą naturę

A teraz

Musi jeszcze posprzątać