Nie chcesz niczego wiedzieć

Nie chcesz niczego wiedzieć,
słowa chronicznie zakażają,  
chowasz się w obcych kulturach.

 

Nietutejsi mówią ciałem, świszczą i szeleszczą.
Nierozumienie układa się w przenośny przekaz,
w głoski ssane w przemilczeniu,
w połowie połknięte, napoczęte i wyplute,
rozdzielone, niepewne niczym pastylka na serce
albo przeciwko niemu,
jakby ratunek, a może posłowie.

 

W półotwarciu ust zaczynasz rozumieć,
że nie można schronić się w żadnym języku –
nieważne co napiszesz, ludzie
i tak wydobędą to, czego najbardziej oczekują.