25.08.2021

Niedokończony blues dla Eurydyki

Czemu przychodzisz

Czemu odchodzisz

Rzeko jak oczy spadające w przepaść

Nie ma tu miejsca na umieranie

Nie ma tu miejsca na kochanie

Tylko łzy rozsiewają na polach

 

Czemu odchodzisz

Czemu przychodzisz

Pszenicznowłosa jak spalone listy

                                  do bogów dzieciństwa

zapalasz niebo nad umarłym lasem

głowy spadają ptakami w dół

wąwozy pełne umierania

furgony porąbanych ciał i słów drzew

Przychodzisz

Odchodzisz

 

*

Lubiłem dżem w spirytusie

I zimne nóżki Eurydyki

Jasną słodycz wschodu

Czarne jagody zachodu

Jak też cynamon z renetą

Śliwki w brzuchach szpaków

Tylko krzyk pawia straszył

Umarli zapalali lampę mojej głowy

Ból w jądrach łagodził ciche

Skargi myszy dalej pola

Pola spalone łąki wiatru

W naszych ustach

 

*

W zadymce snów słów głogi

Śniegi gile wydziobują oczy

Lata ja brudna szmata od boga

Wariata dziś nie ma wczoraj

Przegania Syberię naszych

Bólów reumatyzmów Dzięki

Zielonooki panie zastępów

Ładnie ci w płonącej sukni

Zagraj dla kanarka na lutni

Oni zaraz przyjdą po nas

Zabiorą serca w rozterkach

Już nie będzie lat i zim

Oni przyjdą zaraz czuwaj

Na wzgórzu nizinie dolinie

Jeśli kopiujesz fragment, wklej poniższy tekst:
Źródło tekstu: Stanisław Dłuski, Niedokończony blues dla Eurydyki, Czytelnia, nowynapis.eu, 2021

Przypisy

    Powiązane artykuły

    Loading...