Santa Maria Maggiore

„Nasłuchujemy własnego wnętrza –
nie wiemy, jakie morze w nas szumi”
jakie płomienie już się zażegły
wobec jego tylko z pozoru uładzonych fal

Nie wiemy o drzazgach świata
krzywo przytrzymujących
gotowe do nowej pracy ręce
Nie znamy płotów rzucających się wpław
by w nas ujarzmić pieniste łąki

Nasłuchujemy cichego marszu
obandażowanych już stóp
niczym werbli na talerzu bębenka

Chcemy uchwycić i schować w zanadrzu
to co w migocie tylko odsłania się
rozszczelnione na chwilę
i znowu skryte za tajemniczą zasłoną

W szumie morza
w płowej jaskrawości wydm
z pewnością Ona
już niedługo

wysunie ku nam jeszcze mało widoczne
palce,
ku mnie, ku tobie pochyli się

Rozpyloną mgłę morską
scali w dusze

Utajoną przed nami krew naszą
wtłoczy z powrotem w serca

 

Wersy ujęte w cudzysłów – cytat
z Martina Bubera