Spowiedź sąsiada

Boże ty wiesz
nic już nie mogę dać tobie ani drugiemu
człowiekowi Za cenę z najwyższej półki straciłem
zbyt wiele W szczelinie wiersza ukryłem
resztki wspomnień na czarną godzinę a każda
wydaje się być przedostatnią Przebudzenia
są pustką w każdym oknie choć niebo
po stokroć słoneczne Dzwonek do drzwi chwytam
myślą jak tonący brzytwę ale nocą powraca
strach i zaciska gardło Dokończ
proszę za mnie ten wiersz Boże tylko nie mów
że tego nie ogarniasz Ty możesz wszystko nawet
przyznać kredyt odnawialny na życie