Więcej nic

Gdy szpitalne łóżko było puste, wracali
niczyim autem do niczyjego mieszkania.
W torebce foliowej zegarek i sztuczna szczęka,
bo nic więcej nie zostało. Jak ponury żart
o nadgryzieniu przez ząb czasu.

Potem był mróz i rozpoznanie:
plastikowy worek, studnia w miejscu ust,
ciała obcych niedbale porozrzucane
w tle. Chłodna polityka prywatności.

Dobrze to sobie zapamiętał.
Zegarek i sztuczna szczęka.
W torebce foliowej.