Wieszanie baranka

Bóg jeden wie, 
Bóg jeden nie wie, 

 

jak zdziczała, 
jak niechodliwa
i jak kapryśna 
jest ta perła. 

 

Hodowlana perła 
literatury, 

 

dla której strawiłem 
zdrowie swoje 
i swoich bliskich. 

 

Mówisz: ależ książki,
książki ze świateł,
z których uwalniasz
gadulstwo chleba, 
naukę wielowoli,

 

gdy trzeba ci jedności,
jedności niezawodnej:
żurawia – a nie tekstu,
szekli – nie cytatu,
młodniaka – 

 

– nie fonemu.

 

Jestem nieudacznikiem
i w łono matki
nieudacznik mnie
wgłębił.

 

Błoto,
aby nie zaschnąć,
po moich śladach
zawraca.

Wiersz z tomu Prawdziwie noc (2015).