Zawrócić nurt czasu

Coraz trudniej
pominąć w wierszu śmierć
wyjść poza bytowanie

coraz trudniej o uległość
emocjonalne potrzeby
nie współgrają ze świadomością
rozmijają się z ekscytacją
czołgają przez wnętrzności człowieka
i świata z wyblakłymi ideami
bez nich nie zapłodnisz wyobraźni
nie skupisz się na boskich łaskach
ani przebaczeniu
wiara w wieczne potępienie silniejsza
a utajona bezczynność
obsesją bycia zajętym

na starym cmentarzu

narastają pokłady nienazwanego

czerń sztandaru tryumfuje