ZNIKAJĄ W SŁOŃCU NAD RANEM

Przetnij swoje ciało
po noc
po proch

nie bój się ognia

porozrywaj łańcuchy
aż do dna

nitki czystego białka płoną
na ramionach
słów

niech przebiegną nuty
po palcach światła
w noc miłosnych oklasków

i flet niech przebije
noc
aż do początku

a kiedy o świcie
staniesz u stóp

Ziemia uniesie powiekę
żeby zobaczyć
jak twoje słowa biegną przed tobą

i znikają w słońcu.

Gliwice, 26.01.2014

(z tomu Pamięć ciała bawi się moim sercem, Gliwice 2014)