Co przyniesiesz wieku

Co przyniesiesz wieku

dwudziesty pierwszy

jakie niespodzianki gotujesz nam jeszcze

ziemia już teraz cała drży w posadach

wulkanami wybucha  wysyła tajfuny

a na wszech kontynentach

lasy płoną ogniamisprzeciwu

i oceany rzucają się wodami na lądy

            wściekle atakując i miasta i ludzi

zaś wirusy chińskiej zarazy niby chmary komarów

            kłębią się wokół w powietrzu

            szczerząc zęby słońce przesłaniając

            pohukują kąsając śmierć niosąc 

 

Co przyniesiesz nam jeszcze

wieku dwudziesty pierwszy

nowe wojny półksiężyca

z płonącym wraz z katedrą krzyżem

popłoch niesiesz ludy do ucieczki zmuszasz

suszę i głód rozsiewasz po azjach afrykach

by tłumnie tu wędrowali

uczepieni strzępiastych krańców Europy

popychani z tyłu gromadzili na Bałkanach

aż ziemia ugina się pod tym ciężarem

i dzwony w kościołach już biją na trwogę

 

I co przyniesiesz jeszcze

wieku ty dwudziesty pierwszy

jak cię zapamięta historia i ludzkość

co ostanie się z przerażenia z zamętu

czy znów jakiś Neron z lutnią

             bawiący  się pożarem Rzymu

bądź Napoleon co świat chciał wziąć w posiadanie

a zgliszcza po sobie zostawił