Czekanie na spokój

z Jackiem Soplicą jest mi po drodze;

nagrzeszyliśmy

 

w młodości nieźle poplamił sobie ręce,

ale potem stał się ikoną patriotyzmu

 

mój patriotyzm dzisiaj jest wątpliwy,

mówię: Polska – i wpadam w panikę,

gorycz i strach odbierają mi nadzieję,

koroduję,

siwieję,

tetryczeję

 

w piaskach mojej pustyni

nie liczę już na źródełko wody

 

liczę na fatamorganę

spokoju