diament

Latem było lato z radiem.

Wzwód jak powód – mętna drabina społeczna,

grząskie bagno epoki wystawionej na sprzedaż

oraz bolesne dojrzewanie z księdzem

Popiełuszką.

 

Grzebaliśmy śliskie poczucie nieufności,

towarzysze z radia wolna europa wysyłali

aromat Pewex – dla lepszych i dla gorszych,

czyli my i oni – oni, czyli my, poza nawiasem.

Udawali bogów

strąconych z Olimpów, przyklejali uśmiech i oklaski

do klap marynarek,

e vivaespana, a potem Meksyk i koniec.

Nadszedł wielki wybuch – pierwszy aksamitny,

fałszywy

ton.

 

A potem…

już tylko były pieniądze,

orgazmy pieniędzy, worki pieniędzy

i człowiek spuszczony do klozetu

z ceramiki tak cennej

jak diament.