Dokąd bliżej

Siwieje czas
serce tasuje, zmienia jego sygnały
zapinam guziki lat
jeden po drugim.
Jak bliska krewna melancholii
zatrzymuję w bezruchu
mądrze przeżyte chwile,
obrazy święte.
Na złe wykrzywiam usta
dlaczego ja,
dlaczego mnie
dlaczego o mnie.
W bezsenną noc pod zasłoną gwiazd
pytam
dokąd bliżej?
Tęsknoty pogrzebane za cmentarną bramą
przychodzą do mnie,
mierzą dni, noce
złamaną wskazówką zegara.
Przebijam koło przeznaczenia stalowym wzrokiem
chwytam za pióro.