Koty Schrodingera

Zamknięci w naszych pudełkach
jak koty Schrodingera
ani martwi
ani żywi
czekamy na otwarcie wieczka
rozstrzygające o naszym losie
kołyszemy się na falach prawdopodobieństwa
i nic z tego nie rozumiejąc
uśmiechamy się do powabnych kwarków
mając nadzieję, że się ułożą
w kształt dziewczyny albo róży