Pamięci Jana Pawła II

Kiedy mówiłeś gromkim głosem
o wolności i prawdzie
w czasie zniewolenia
Twoje słowa rosły w naszych sercach
Potem, przyznajmy
puszczaliśmy je nieraz mimo uszu
Wystarczało nam, że możemy
zasłaniać się Tobą
i pisać Twoje imię
na naszych transparentach
Mijały lata, kładąc się brzmieniem
na Twoich plecach
nie zawsze docierał do nas
Twój zbolały szept
Ale Twoje milczenie
zabrzmiało w nas krzykiem
Zaczęliśmy rozumieć
że dorastać
to brać odpowiedzialność
żyć, to znaczy zachować nadzieję
a starzeć się i umierać
to czekać cierpliwie
na wezwanie