Luźny sweter

 „Rozbiję swój namiot w burdelu”

H. Toulouse-Lautrec

 

Poza wyobrażonym oknem licentia poetica

pożądana – wszystkie stany,

które nie mogą znaleźć swego miejsca

w luźnym swetrze.

 

Rozciągam sploty

i grzecznie głaskam słowem wnętrze

z całym jego chlebem

na codzienną wyżerkę i Alleluja-miodem.

 

Gryzie nitka, gryzę się, zadeptuję ogródek

półwiecznych pelargonii,

na wypłowiałej ławeczce stygną biodra –

karawana kołysze obcych.

 

Zużyłem powietrze,

karmi mnie wydech pod okrągłym oknem.

Ono będzie tunelem –

wychodźca szuka jeszcze odwagi na burdel.