niecodzienność człowieka z drugim sercem

patrzy na świat binokularnie

odczuwa czas

rozlicza przeszłość

 

nie ma winnego

gdyby zastanowić się nad utratą jakiejś istotnej części

siebie i utraty niecałej ciebie

niebo przecież zaczeka

na złożenie nas

 

ten rozdział wyzwala energię

pozwala widzieć wielostronnie

i zajrzeć pod skórę

 

teraźniejszość wystukuje szybszy rytm

dziewięćdziesiąt na minutę

rozleglejsza jest perspektywa

rozróżniania kolorów i dźwięków

ludzie stali się o stopień cieplejsi

 

poeta przeszczepia rozmaite związki doczesne

do ogrodu pamięci

kilka wierszy

 

a obecność przedłuża o wersy

codziennie nowe

niecodzienne