nie wymyśliłem ciebie

staram się odtworzyć historię naszego serca

to w zasadzie dobrze że reszty ciebie nie ma

że nie potrzebujesz żyć ukrwiona

że nasze serce bije we mnie

toczy i toczy krwinki przez wszystkie zakamarki istnienia

a oprócz tego napiętnowane jest pamięcią o tobie

nie mogłabyś o mnie powiedzieć egoista

 

więc jak? kto ciebie zabił?

a może ty sama przez nieostrożność

wykoleiłaś się jak pociąg we mgle

na ślepym torze zbyt szybki pijany

 

a może to było we śnie

jednym z tych snów młodzieńczych

kamiennych albo wypełnionych pod sufit seksem

z kimś szalonym lub męczyłaś się z niespełnienia

na tylnym siedzeniu

a on prowadził jak wariat albo także zasnął

na moment

 

mogłaś też być tkliwa matką

lecz ja ze świadomości wypieram zapłakane sieroty

skoncentrowany na twojej przynależności do żywych

mogę widzieć biuro w którym sortujesz papiery

piszesz wiersz przyklejona do okna w ciemność

nie przypuszczam że był z ciebie kurwiszon

raczej pochylona na obiadem obierałaś warzywa

 

a podróże? no właśnie gdzie bywałaś

świat jest taki rozległy wabią rozświetlone miasta

ośnieżone góry azjatyckie wonie albo zwykły Kraków

ja lubię wyjeżdżać to tu to tam gdzie podoba się życie

gdzie pod weneckim parasolem można pić zimne piwo

 

wiem nie znałaś mnie i dopiero teraz jestem ci wiadomy

jeśli masz zdolność patrzenia w dół albo w górę

to nasze serce jest trochę jak kajdany

poruszam się ostrożniej wodzony twoim wzrokiem

ze wstydu za mnie drugi raz nie umrzesz

nie dam ci dostatecznego powodu

 

a jeśli byłaś piękna to nie ma już żadnego znaczenia

piękno jest ulotne doświadczyłaś tego

i uczynki dobre są ulotne jeśli nie wywarły piętna

w obdarowanych sercach które muszą pamiętać

i uświadamiam sobie że płeć też nie ma znaczenia

zwłaszcza na twoim wygonie a mnie tutaj jest dobrze

nie mam uprzedzeń nie skrywam żadnego w sercu

 

gdy równo bije z przyczyny nieznanej