Norwid

Nikt bardziej
niż Ty Cyprianie
w proch się nie obrócił
w pył bezimienny
niczym kurz na drodze
lecz dziś tę prochu garstkę
na Wawel poniosą
nie bacząc że z kośćmi
kloszardów zmieszana
A nam tym prochem trzeba
posypywać głowy
i po kruszynę chleba
schylić się ku ziemi
i znów uwierzyć w diament
w popiele ukryty