04.08.2021

Ojciec odchodzi

O szyby deszcz dzwoni,
deszcz dzwoni jesienny.

Pszczoła krąży nad kwiatem
nasturcji. A mój ojciec

odchodzi. Był silny jak chleb,
lecz zamienił się w okruch.

Kładę go sobie na ustach
i czuję bochen. Ojciec

odchodzi. Myślałem,
że odwróci się jeszcze,

by zobaczyć, czy patrzę.
Ale on twardo szedł

na swoich kruchych nogach,
z łopoczącą flagą

serca. Czekałem, aż się
obejrzy, lecz chyba się bał,

że zobaczę, jak płacze.
A może po prostu

coś pociągało go bardziej.

Tekst został zakupiony w ramach programu Tarcza dla Literatów. 

Jeśli kopiujesz fragment, wklej poniższy tekst:
Źródło tekstu: Tadeusz Dąbrowski, Ojciec odchodzi, Czytelnia, nowynapis.eu, 2021

Przypisy

    Powiązane artykuły

    Loading...