Utrwalajmy te chwile

Utrwalajmy w słowie czas miniony ginący

chwile spierzchłe przepadłe

                                               których nigdy nie było

myśli we mgłach zabłąkane

pragnienia w koronach drzew uschłe

i uczynki kto wie czy kiedykolwiek spełnione

i uczucia najskrytsze rozrzucone po polach

 

wszak one były światu kwintesencją bytu

dla nich stawiano świątynie

i wojny wszczynano

            nawet słońcu kazano przystawać

 

Kształtujmy więc słowem czas właśnie obecny

ten co niby nastaje a już z rąk się wymyka

co zwiastunem chce zwać się

choć i on cną nadzieją

niech  będzie wyzwaniem

                                           zrywem

                                                        i potęgą

 

Bądźmy także w tym słowie co jeszcze przed nami

szukając błyskawic dotąd nie rozbłysłych

łun których się niebo doczekać nie może

 

bo nieprawda że słowo straciło swoją siłę magiczną

jest w nim wiara ziemi i zaśpiew szamana

            łoskot wodospadów

                        wir wiecznej zamieci