Wspominajmy naszych kumpli

Wspominajmy naszych kumpli normalnie,
Nie od święta, trochę częściej, regularnie.
Wspominajmy bez powodów, bez rocznicy,
Myślmy o nich – tylko to się liczy.

Wspominajmy naszych kumpli pogodnie,
Mówmy o nich dobrotliwie, łagodnie.
Mówmy o nich tak jak byśmy chcieli
Żeby inni nas kiedyś wspomnieli.

Wspominajmy naszych kumpli radośnie,
Bez patosu i tym lepiej im prościej,
Nie gadajmy jacy byli wspaniali,
Gdyby żyli to by nas wyśmiali.

Wspominajmy naszych kumpli leciutko,
Bez przydługich oracji, króciutko.
Mówmy o nich ciekawie, w nadziei
By słuchając razem z nami nie zasnęli.

Wspominajmy naszych kumpli bez frazesów,
Przywołajmy parę głupich ekscesów,
Dzięki którym, choć niejednych zgorszyli,
Zaistnieli, poszaleli, pożyli.

Wspominajmy naszych kumpli przy wódce,
Bez bredzenia, że spotkamy się wkrótce.
A gdy kropla ostatnia się sączy
Nie marudźmy że wszystko się kończy.

Wspominajmy naszych kumpli w zadumie,
Kto cię lepiej od kumpla zrozumie.
Mówmy do nich w zamyśleniu i w ciszy
…może kumpel kolegę usłyszy.

Tekst został pozyskany w ramach programu Tarcza dla Literata.