Zmrok

Narasta wilgotna ściana ciemności.
Rozpływają się brzegi liter, zdania
pokruszone jak stuletnie kości
w otwartych grobach. Koniec dnia.

 

Nie zapiszę już wiersza, myśli.
Nie zapalę lampy nowych słów.
To ciemność mnie pisze, rzeźbi
moją twarz, wyostrza wzrok i słuch.

 

Rzeczy gasną jak ostatnia gwiazda.
Deszcz i popiół opadają z ramion światła.