Nie płacz

A więc cisza nie jest ciszą. Jest drobin rozruchem.

Jest w niej huśtawkowy tembr: 

mucha na gitarze rzępoli, ścieląc z niej

skrzypcowy rozstrojony dżezujący dźwięk;

albo piszczą maleństwa w szerokim gnieździe. 

Ja minimum. Twoja mucha.

To nawet przyjemne, ten udział, jeśli masz historię,

Pobyć niczym w niczym przez dłuższą chwilę.

Położyć się w ciemno i wiedzieć, że się nic nie stanie,

że człowiek jest zilustrowany,

odchowane pisklę,

że jest orłem na koniu, nosi ordery na cokole.

Fruwa w inteligentnym samolocie, w rozgarniętym czołgu. 

Twoją historią, kobieto, jest uroda. Nie płacz.