Nowy Napis Co Tydzień #227 / Jaskółka

Niewarta ziemio jesteś kroku mego
jednego spojrzenia we wnękę czy ścianę
(ktoś „precz odkopnął spodloną Planetę”)
A samotność tak boli
i asfalty klękają
Trema a ja nie mam już twarzy
ani nawet w tęsknocie, tej która pozwoli się dotykać
bez tęsknoty jest się umarłym
Jaskółka wyfrunęła ze szpitala
i nie ma domu, chora, przepastna
w szczelinie
Jaskółko
niosę nad głową mękę, niosę cały
szpital konających pod schron
(bezdomność, bezdomność i bunt)

Wiersz opublikowany w 18. numerze kwartalnika „Nowy Napis”.