Noc Vesny Parun

chciałeś przynieść korale z wodnych głębin
morską różę
wpleść w moje włosy

 

noc ciemnieje czekaniem
wiatr drzewom wyrywa liście
jego przypływ wypełnia mnie nagą
falą bólu

 

pamiętasz tamten wiatr południowy
darł sosny nad zatoką
nie było gwiazd a ni księżyca
ale dłonie w ciemności
jaśniały

 

zapalam w oknie lampę jak morską latarnię
obejmuję ramionami
dom
przepełniony pustką po tobie