Książę poetów żegna ukochane miasto

Teraz już żadnych uczuć. Tak, tak to się kończy...

Wystarczy rytm dnia. Spokój. Wystarczy potrzeby

Najprostsze zaspokajać. Higiena. Głód. Żeby

Jeszcze nie ulec myślom. Nie próbować złączyć

 

 

Co pękło poszarpane. I oszczędzać oczy.

Unikać śmiechu. Stronić od pustki rozpaczy.

I raczej mało mówić... Resztę się zobaczy.

Jakoś to pewnie będzie. Jakoś się potoczy...

 

 

Nie szukać ukojenia. Niczego nie szukać.

Nie starać się zapomnieć, bo to przecież na nic.

Nie czytać Kawafisa. Nie przekraczać granic

Dobrego smaku. Zasnąć. I niech sczeźnie sztuka.