23.03.2021
Postne żale
Tyle imion porzuconych
na marginesie „teraz”,
odsłony życiorysów –
przejrzyste ciało ojca mojej
matki, trafione nicością
w leśnym jarze za łagrem
Uchta. Postne żale –
lament córki egzystującej
na łasce historii, błądzenie
w utraconym ojcostwie;
pytania wnuczki,
która głodu nazwać
nie umie.
Jeśli kopiujesz fragment, wklej poniższy tekst:
Źródło tekstu: Teresa Tomsia, Postne żale, Czytelnia, nowynapis.eu, 2021
