Nowy Napis Co Tydzień #096 / *** [Ty znasz moją udrękę w pętach]

Wiersz w tłumaczeniu Józefiny Inesy Piątkowskiej.

Ty znasz moją udrękę w pętach,
Jak modlę się o śmierć i więdnę.
Ale do bólu wciąż pamiętam
Szeroką twerską ziemię biedną.

 

Żuraw nad studnią przechylony,
Poskrzypujące w polu wrota,
Obłoki jakby z fal wzburzonych
I zapach chleba, i tęsknotę.

 

I niepozorność tej przestrzeni,
Gdzie nawet wiatru głos jest słaby,
I te spojrzenia potępienia,
Którymi patrzą śniade baby.

 

1913