uroczyście śpiewa kos

czuję jak żarliwie
modli się mym ciałem wiatr
dygocąc do szpiku mroku

jak szlocha zjadliwa noc
przerażona swoim błądzeniem
jednak uspokaja się gdy nadlatuje
cień wiatru co obraca kartki
żywotów lecz znowu wybucha
bo boi się ostatniej stronicy
na której

w czarnym fraku uroczyście
śpiewa kos

noc wkrótce o sobie zapomni