Kraina

We wrześniu, tuż po wschodzie słońca,
Zobaczyłem ją nagle w lusterku samochodu.

W porannym morzu mgły i blasku
Stała wyspa Ślęży,
A za nią błękitne pasma gór
Ciągnące się w dal, po horyzont.

Przecięte rzeką bielało w dole miasto,
Jej niepewne, bijące wciąż w ukryciu serce.
Wyraźna, widoczna przez chwilę jak na dłoni,
Oddalała się i znikała za nami.

Była jak płaskie wnętrze wielkiej czary
Z grudkami lat zakrzepłych na dnie.

2004

Tekst został zakupiony w ramach programu Tarcza dla Literatów.