22.03.2022
Nife. Pokłady gorąca jądra ziemi
Rozwierają paszczę ziemi kilofami.
Łyżkami na gąsienicach;
Rozwierają jej szczęki by wlać w gardło
Całe składy podziemnych kolejek, tasiemce
aut - przez skałę na przestrzał;
i sczepione odwłokami larwy wagoników metra.
Otwierają ziemię
I zdaje się im
Że to jeszcze nie grób,
Przecież jeszcze cały promień planety do
Piekielnej Nife.
Ale już
Siarka w nozdrzach wije ogniste gniazdka,
Św. Piotr wariuje z radości – znów
Nie przekręci klucza do nieba,
Jego święte lenistwo będzie truchlało
Pod niebieską bramą
Podpartą snopkiem boskiej jasności.
Jeśli kopiujesz fragment, wklej poniższy tekst:
Źródło tekstu: Jan Tulik, Nife. Pokłady gorąca jądra ziemi, Czytelnia, nowynapis.eu, 2022