Nowy Napis Co Tydzień #179 / *** [Boże…]

Boże
Pomóż mi nie umiem się modlić
umiem tylko odpalać stare filmy z dobrymi aktorami
albo nowe filmy z dobrymi aktorami
którzy potrafią płakać
nie wiem, jak ich teraz szkolą
czy metodą Stanisławskiego
o którym nic nie wiem
czy innego geniusza
o którym też nic nie wiem
a może reżyser mówi im tak samo jak nasz reżyser w teatrze studenckim
                                                                                                           [sto lat temu
 

trzysta osiemdziesiąt siedem pomnożyć
przez dwieście dwadzieścia pięć
jak tu nie płakać kiedy jesteś filologiem
 

a kiedy oni płaczą
ci znakomici aktorzy ci aktorzy z dramatów Szekspira
aktorzy z radiowymi głosami z wyrazistą mimiką
aktorzy którzy potrafią mówić jedno zdanie zaraz po drugim
wstrzymują oddech na sylabach a nie znakach przestankowych aktorzy
którzy symulują rzeczywistość ale to nie problem bo rzeczywistość i tak
                                                                                                         [sto lat temu
 

a symulacja symulacji to minus razy minus dający plus
Panie
Boże
teraz i ja umiem płakać
 

Przyjmij choć taką modlitwę Panie
Boże
 

Przyjmij ją jak czasownik pisany wielką literą.

Utwór pochodzi z tomu Вірші Феліцити (2018), tłumaczenie na język polski ukazało się w 14. numerze kwartalnika „Nowy Napis. Liryka. Epika. Dramat”.