Nowy Napis Co Tydzień #156 / Czytanie mapy

Wiatr kładzie plony, obleka w płachtę.
Przyszli na gzyms. Niesiono talerze z zupą.
Wieś otwarta: damy im jeść mówiła ciotka,
nie chcieliśmy wierzyć, patrzyliśmy przeciw.

 

Za domem bociany robią zbiórkę
z matką, czytają niebo. Nie będziemy płakać,
to jeszcze nie ten mit. Przebijam piłkę
o dziką gruszę, bratu robi się ciemno

 

przed oczami las tylko w nocy jest czyjś.
Spuszczony z łańcucha idzie w zboże oddane
w wiano zwierzętom i starszym siostrom.
Serial pochłania dorosłych, nam wyją psy.

Wiersz pochodzi z tomu Futurystyka miejska, który można zakupić w e-sklepie Instytutu Literatury.