Nowy Napis Co Tydzień #172 / Pięćdziesiątnica

Po śmierci naszego syna

Ni smutki popołudnia, co w cichym domu czekają,
Ni noc bezsenna nie koi, gdy pamięć
Powtarza oskarżenia.

Ból poranka po sennym złudzeniu ani modły żadne
Do niepoznawalnego boga improwizowane
Nie ugaszą płomienia.

Jesteśmy nie ci sami. Śmierć była nam Zesłaniem Ducha
A naszą ufność wchłonęły owe bezlitosne
Języki ognia.

Pociesz mnie kamieniami. Ugaś piaskiem pragnienie.
Podaję ci tę grzeszną dłoń pokaleczoną,
Dopóki inni naszych prochów nie zmieszają.