Nowy Napis Co Tydzień #174 / Życie z wojną

Zżyliśmy się z wojną jak z piosenką szalonej ciotki
jakby jej słowa mogły unieść
wszystkie ludzkie upadki i wzloty
i kurz losu którego nie sposób uniknąć
ani przeżyć

 

Zżyliśmy się z jej dziećmi
które chlipią za ścianą budzą się zasypiają
płaczą i znowu wpadają w śmierć
Śniąc słyszą jak krwawiąc
nadlatują odłamki bezdomnych
kontynentów

 

Pojednaliśmy się z wojną nim spakowała dobytek
i wyjechała gdzieś w rodzinne strony
Patrzymy na jej ciało leżące daleko
w rowie w fiolecie storczyków
i tiarze czarnego dymu
Widać na ekranie jak dogasa cicho
w płomykach ocalenia

 

Potrafimy żyć z wojną więc nie musimy się bronić
Inaczej niż przodkowie którzy by uciec przed własną
emigrowali ze świata
Teraz się uczą w podziemiu
jak żyć z przestrzeloną czaszką