Nowy Napis Co Tydzień #179 / Platon i cieśla Józef

Choć zmierzcha, nie śpi cieśla Józef.
W półmroku stół – jest prawie gotów.
Cieśla go gładzi, szepcze czule,
że jest prawdziwy – jak idea.

Filozof drąży korytarze.
Ślepy poeta błądzi po nich.
A Józef ma w warsztacie okno,
przez które dobrze widać w mroku.

W szarym bezkresie widzi Józef,
jak się rozrasta świat idei.
To stamtąd wraca jego żona.
Z pojęciem syna staje w progu

i milczy o przyszłym cierpieniu.
Przerasta cieślę ta historia.
Gdy żona karmi dziecko, mówi:
Mnie lepiej wyszedł stół niż nasz syn

bogu.

Tekst został zakupiony w ramach programu Tarcza dla Literata.