Nowy Napis Co Tydzień #229 / Dromadery

z ust mi to wyjmij i ustaw się na straży
mojego akcentu kiedy będę mówiła o nas miękko
z twardym es zet z otwartym ogrodem na zimę
schowam się bez psa który skamle i dziecka
z ziemią między zębami kiedy mnie przedstawisz

nawet nie jestem stąd ani z Wales ani z Liverpool
mam obce biodra

i sama nie wiem gdzie mogę przyłożyć swój język
żeby nie zamarzł albo nie zakwitł nagle ostrokrzewem
w którym boksie mam zasnąć i co przeżuć przed snem
a następnie jakie obrazy mogę wziąć między palce
rozmazać je na szybie między złotymi reliefami

ze śliny

z ognia

Tekst pozyskany w ramach programu Tarcza dla Literata.