Czytelnia / Edward Stachura

Edward Stachura (ur. 18 sierpnia 1937 w Charvieu, zm. 24 lipca 1979 w Warszawie) – polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz, laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1972).

Do 1948 mieszkał we Francji. W swej twórczości dał przejmujący wyraz poczuciu egzystencjalnego lęku i odrazy do życia w warunkach współczesnej cywilizacji; jego bohaterami są wrażliwi, wyobcowani samotnicy, którzy przeżywają swój los jako „bezustanną ucieczkę przed śmiercią”. Stachura pisał liryki, poematy, opowiadania i powieści. Stachura nazywany jest twórcą „poezji czynnej”: nie tylko recytował i śpiewał swoje teksty, ale i aktualizował je i uzupełniał.

Twórczość i osoba Stachury stały się, zwłaszcza po jego samobójczej śmierci, obiektem kultu w środowiskach młodzieżowych.

Twórczość

Poezja:

Dużo ognia, 1963
Przystępuję do ciebie, poemat, 1968
Po ogrodzie niech hula szarańcza, 1968
Piosenki, 1973
Piosenki, 1974
Kropka nad ypsylonem, 1975
Wszystko jest poezja, 1975
Missa pagana, 1978
Dużo ognia i tak dalej, 1978
Poezje wybrane, oprac. K. Rutkowski, 1980
Wiersze wybrane, 1982
Wybór wierszy, wybór i wstęp Z. Fedecki, 1982
Taki wieczór choć rano, wybrali i wstępem opatrzyli J. Koperski, J. Żernicki, 1987
Miłość jest wszystko, 1994
Dolina obiecana, wybór tekstów i nota, 1995
Listy do pisarzy, oprac. D. Pachocki, 2006
Listy do Danuty Pawłowskiej, oprac. D. Pachocki, 2007
Dzienniki. Zeszyty podróżne 1, oprac. Dariusz Pachocki, 2010
Dzienniki. Zeszyty podróżne 2, oprac. Dariusz Pachocki, 2011
Taśmy Stachury, oprac. D. Pachocki, 2018