dzieje początków powrotu i re-zerwania

rozładowuję przechowalnię łańcuchów. w chwili,

w której na podobieństwo krzyżowania się, symulują

naturę sieci. animistyczne obserwacje zaliczam do

części twarzy, zamaskowanych przez alegorię płci.

(wyświetla się bryła - w jej wnętrzu ukryte jest skrzydło). więc

zaczynam myśleć nad jednym z ogniw bezmiaru:

bezład i odludzie – ale nie dla mnie, bezład i odludzie –

ale nie dla mnie zgasła ta blizna i zastygła ciemność. unoszę

wszelką konwencję znaków, będących świadectwem

rozstroju języka. uczyńmy! człowieka naniesiono na mapę,

mapę wbito między ramy. ten obraz zatapia mnie

w nowym nasieniu. dla was będzie ono pokarmem i okiem.