Hostia

Przyjdź, Chryste,
choćby pod postacią
ostatniego wiersza,
odartego z metafor
jak żebrak, który
cierpliwie szukał
w moim duchowym śmietniku.

 

Przyjdź, Chryste, powiedz,
czy tam coś było,
skoro tak długo trwałeś
pochylony
jak pod krzyżem,

 

skoro po latach
coś we mnie rozbłysło,
jakby odgrzebane
Twoją zakrwawioną ręką.