Laura, Filon i Minotaur

Minione, minione, nikt nie pamięta win,
tylko drzewa jak w niebo rzucone kotwice

Czesław Miłosz, Roki

Drzewa chodzące, drzewa bolejące;
Na korze cięte serca - i strzała Amora…

Nadmorski wiatr porwał w oceanów
Czeluść kochanków, czułych - jak dwa

Ziarnka piasku - z plaży złotej.
Dmuchawce dwa . Przed burzą.

Błyskawice, piorun i deszczu cierń
w inicjałach na obrzękłej korze;

M.  i T. skrycie zwarty z Minotaurem
Pod laurowym poezji liściem.

Pierwej było drzewo, a pod nim
Rozkwitły paprocie: Laura i Filon.

Aż przyszła noc;
miecza i krwi.

Tekst został zakupiony w ramach programu Tarcza dla Literatów.