Różaniec

Popatrz, mamo, odmawiam różaniec,
jak poprzysiągłem, gdy z nią było źle, 
gdy zwieszona
nad kuchennym stołem,
umierała ze strachu przed śmiercią,
a ja nie mogłem nic dla niej zrobić,
tylko się wyrzec resztek rozumu.

 

Teraz te resztki, mamo, jak zduszone paciorki
wracają i łączą się przeciw
zdrowaśkom bez wiary,
przysiędze bez sensu
i różaniec rozpełza się ślepo
pomiędzy palcami.

 

Co zrobić, mamo, by jak w twoich rękach
iskrzył się do oczu, zapalał
ofiarnym stosem
i cicho dogasał
jak proch u stóp Pana…