Strofy listopadowe

Wiatr poprzewracał plansze
zdjęć z Krzemieńca na werandzie.
I nocą padło stare rajskie drzewo,
które jeszcze pani Anna sadziła
wiosną, na jasnym życia brzegu.

 

Mgły zaduszkowe w parku idą,
czasem padają długie deszcze.
Nagłe wichury z pieśnią głuchą
miotają zwilgłe liście w przestrzeń.

 

Serce jest tylko kruchą lampką,
oświetla grobowcową ciemność,
gdzie myśl znów mówi „otwórz”…
w chwile najzwyczajniejsze
także te zwiezione z Kresów. 

 

Ale nie wrócisz nigdy tam zupełnie
w to samo mgnienie nie wejdziesz.
Fotografia niewiele – zatrzyma –
Kołują wciąż okruchy tylko wrażeń
w czasu zawrotnym pędzie.

 

Stawisko, 14 XI 2015

M. Olbromski, Na szlaku dialogu, Warszawa 2020.