WRACAM DO MOD

kiedy mówisz widzę twoje plecy

 

na nich wytatuowano subtelne
światy kreowane przez lat
sześćdziesiąt a może więcej

 

czym jest mod? - pytam

 

delikatnie stawiasz stopy
na strunie starannie dobranych
słów jakbyś bał się że jednym
nieopatrznym ruchem
zerwiesz misterną konstrukcję
delikatniejszą niż włos

 

nie chcesz by wiersz spadł
do wąwozu niepamięci

 

po twojej prawicy klauni
zawsze gotowi bawić tłum
klaszczących ksobne uśmiechy

 

po lewej stronie wieczni
malkontenci
p a t  r y j  o (ś) ci  
członkowie nie-elitarnego
klubu egocentryków

 

za nimi na wzniesieniu
cierpiący na manię wyższości
(nie)poeci wieszczokleci
piszący okazyjnie i twórcy
tekstów na różne okazje

 

nie czujesz już strachu dlatego
stawiasz równe spokojne kroki
każdy z nich bliżej bramy

 

przekroczysz ją z wierszem
zostaniesz białym aniołem
bez – staniesz się częścią
ludzkiej plazmy

 

kusi cię nie wiedzieć co i dlaczego

 

z r z u ć w przepaść
z r z u ć ciężar
r z u ć się
z a w r ó ć

 

wiesz że już nie cofniesz się
idziesz tam gdzie hesperyjskie
ogrody i kosze sztetyn
z sadów przodków

 

to świat tych którzy mieli lecz
nie zatrzymali niczego
świat sprawiedliwie
nierównych

 

d o m – m o d
koniec i początek

 

słyszę gdy odchodzisz