Zanim odszedłem do krainy Nod

Robertowi

 

Mogłem go utopić w Śniardwach

Niby w wielkiej łyżce złości.

To ręce w nerwach, sztywno wpychały go,

Żeby nie wystawał sponad wody ani jeden jego włos.

Zawołały głosy rodziców i zobaczyłem

Jego szeroko rozwarte oczy  –  dwa zbielałe jeziora.