żegnanie wieku

łagodny ciąg rozpiętych nocy
osadza spojrzenie głębiej
gdy epoka zastępuje drugą
patrzący jaśnieje przez chwilę
dotknął
(lecz ciepły mrok już zbiera karty)
doskonale widzi pęczniejące ziarno
bez krzyku przecięte na pół
jeszcze drżący usiłuje mówić
lecz dobywa się tylko bełkot